Βαγγελιώ Καρακατσάνη

Κάρολα Ράκετε, τ’ όνομα σας θα μείνει στην ιστορία γλώσσα σαν βγάλατε στους φασίστες του Σαλβίνι, δουλικό κι αυτός του κεφαλαίου. Το αίμα σου κυλάει στους σκοτεινούς καιρούς το ευγενές σου ήθος πρώτος ύμνησε ο συμπατριώτης σου Μπέρτολτ Μπρεχτ, σαν καρφώθηκε η κόκκινη σημαία στην καρδιά του κτήνους. Στα γραπτά του μεγαλύτερου δραματουργού του 20ου αιώνα μια θέση αρμόζει στη Μάνα των προσφύγων. Καθώς οι νεανικές πλάτες σου πέτρα έγιναν για να σηκώσεις ολάκερο το βάρος των κατατρεγμένων. Πέτρα και…

Read More Read More

Μια μικρή ιστορία θα σας διηγηθώ του μακελάρη Τρούμαν, μας μπάζει στο ψητό.   Πρόεδρος μεγάλος των τρομοκρατών τα βρήκε λίγο σκούρα στην πάλη των λαών.   Έριξε πυρηνικά το σαράνταπέντε  το ΔΣΕ κατέστρεψε σχεδόν στο πάρα πέντε.   Ναπάλμ από τη μία, βοήθεια απ’ την άλλη να υποτάξει ένα λαό αγύριστο κεφάλι.   Κι οι προύχοντες του έστησαν άγαλμα στην Αθήνα ραγιάδες είναι όλοι τους και την περνάνε φίνα.   Και στου λαού τις πλάτες στήνουν παιχνίδια νέα για…

Read More Read More

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου πάνω στη γη, ίσως και σε κάποιον άλλο πλανήτη. Βρίσκονταν ένα μεταλλικό κλουβί, θα λέγαμε εγκαταλελειμμένο κι έρημο στη μέση του πουθενά. Όχι! Το κλουβί δεν ήταν από μονοκόμματο σίδερο αλλά αποτελούνταν από πολλά πολλά λεπτές και μακριές βέργες που ενώνονταν με μαεστρία. Μέσα στο μεταλλικό κλουβί ήταν επιμελώς τοποθετημένες δύο πλαστικές στέκες  όπου φαντάζεται κάποιος εύκολα πως εκεί ίσως να καθόταν τα πουλάκια που φιλοξενούσε. Ακόμη είχε δύο πλαστικές θέσεις για τροφή και…

Read More Read More

Άλλοτε το καραβάνι των ταξιδευτών σωτηρία ήταν για τον άνθρωπο. Παράλληλα όμως χαράζονταν και ο δρόμος του μεταξιού… Σήμερα και οι δύο δρόμοι σπέρνουν θάνατο κι έχουν οσμή σάπιας σάρκας. Τα όρνια ακόνιζαν από καιρό τα νύχια και το ράμφος τους. Μα υπάρχουν και τα καραβάνια των τρελών κι ονειροπόλων, που σμίγουν την ανατολή με τη δύση, το χθες με το Αύριο, το δικό μας, το κατάδικο μας! Κι εκεί που σήμερα κείτονται πτώματα που θρέφουν τη γη με το…

Read More Read More

Οι εργάτες περπατάνε σκυφτοί. Ευκαιρίες ζητούν να ανασάνουν στιγμιαία Κι ύστερα να ξαναφορέσουν το θλιμμένο προσωπείο της εκμετάλλευσης. Η ήττα βαραίνει τους ώμους τους. Η επιβίωση ένστικτα πρωτόγονα ξυπνά. Σαν ο χαμένος διδαχτεί την ιστορία, πως οι άρχοντες θα αλυσοδέσουν την οργή του; Όμως το έγκλημα που συντελείτε δεν είναι μοναχά ίδρος και αίμα. Η δύναμη στριμώχνεται σε χύτρες με βαλβίδα ασφαλείας. Δεν αρκεί φωτιά, πάνω για να πετάξει, το καπάκι. Ο φονιάς δεν ντρέπεται για το έγκλημα που διαπράττει….

Read More Read More

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ροδιά φυτεμένη στην άκρια ενός λαχανόκηπου. Και η ροδιά κάθε άνοιξη άνθιζε και έβγαζε τα κόκκινα άνθη της, κι έπειτα τα άνθη γίνονταν μικροί μικροί καρποί, που μεγάλωναν ολοένα, ώσπου έφτανε το καλοκαίρι και γίνονταν ρόδια. Στην αρχή πράσινα, καταπράσινα κι όσο μεγάλωναν άλλαζαν σιγά σιγά χρώμα και κιτρίνιζαν, ώσπου, κιτρiνοκκοκίνιζαν κι έδειχναν ότι είχαν ωριμάσει και ήταν πια έτοιμα για να τα κόψει ο κηπουρός. Όμως ο κηπουρός ήταν τεμπέλης! Κι αντί…

Read More Read More

Οι καιροί είναι χαλεποί και η κοινωνία μας εγκυμονούσα. Το αν θα γεννηθεί το αυγό του φιδιού ή ο νέος άνθρωπος, κρίνεται τώρα! Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα τόσο πολύ πλούτο συγκεντρωμένο σε τόσο λίγους, με τόσα εκατομμύρια ανθρώπους να πεθαίνουν από πολέμους, πείνα, λιμούς, αρρώστιες φυσικές καταστροφές. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσα πολλά μέσα για την προστασία του περιβάλλοντος, τόση «πνευματική καλλιέργεια» και ο πλανήτης να εκπέμπει τόσο μεγάλο SOS! Ποτέ άλλοτε δεν «προσφέρονταν» τόσο μεγάλη και ευρεία γκάμα…

Read More Read More

Το κίνημα είναι σε υποχώρηση. Κι αυτό δεν αποτελεί ασφαλώς είδηση. Εκείνο που συνιστά είδηση είναι οι ποικιλόμορφες επιπτώσεις αυτού ακριβώς του γεγονότος στην κοινωνία. Και εγώ θα σταθώ σε μία μόνο: Την εξάπλωση του ατομισμού, του βολέματος στον καναπέ, της κριτικής εκ’ του ασφαλούς, ακόμα και μιας απολιτίκ και ακομάτισης στάσης, που οδηγεί σε πολιτική επιλογή υπερψήφισης, όσων μας έφεραν ως εδώ. Ο λαός δείχνει να είναι περισσότερο μπερδεμένος από ποτέ! Σαν να έχει χάσει την μπάλα! Και δεν…

Read More Read More

Ο κ. Κοκοσάλης, που το 2010 δεσμεύονταν ότι δεν πρόκειται να κάνει «καριέρα δημάρχου» αλλά να «δουλέψει» και «να υλοποιήσει τα αυτονόητα», είναι εκ νέου υποψήφιος. Δεν αποτελεί έκπληξη η ομοφωνία των κομμάτων που ψήφισαν και υλοποίησαν τα μνημόνια (ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) υπέρ του, αν δει κανείς ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εξειδίκευσαν και υλοποίησαν στο δήμο την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ που γεννά φτώχεια, ανεργία, πολέμους, προσφυγιά. Ενιαία λοιπόν πρωτοκλασάτα στελέχη της ΝΔ και επίσημη στήριξη του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και του ΣΥΡΙΖΑ, που κατά…

Read More Read More

Ξύπνησε αξημέρωτα. Από το βράδυ είχε πονοκέφαλο και νόμιζε η αφελης, πως αν κοιμηθεί,  θα της περάσει. Αμ δε! Όσο διάβαινε ο χρόνος, τόσο δυνάμωνε κι ο πονοκέφαλος της! Ήταν κι αυτή η παγωμάρα  του υπέρδιπλου κρεβατιού που είχε αγοράσει με τον «πρώην» της,  που της τριβέλιζε τα σωθικά. Όχι, δεν είχε μετανιώσει με την επιλογή της να τον βάλει στον «πάγο» μετά από τρία χρόνια σχέσης. Αλλά να, ήταν τα συναισθήματα που ένιωθε γι’ αυτόν κι ας μην τ’…

Read More Read More