Βαγγελιώ Καρακατσάνη

Σκιάχτηκα από τον ιό μην τύχει και κολλήσω: σταυρό κάνω κι ευχέλαιο πριν πάω να κοινωνήσω. Μάσκα στο πρόσωπο φορώ, φοβάμαι να ανασάνω, μην απ’ τα παρακείμενα προ ώρας μου πεθάνω. Ευρώ στην τσέπη δεν κρατώ, τα χρέη μου με πνίγουν και το μαχαίρι πιο βαθιά, μέρα τη μέρα μπήγουν. Ματαίως επερίμενα για την επιστρεπτέα Να πιούμε στην υγεία μας, να την περνάμε ωραία. Κι αντί για χρήμα μου δώσαν δυο φάσκελα στη μούρη, και τα ‘χω και πορεύομαι σαν…

Read More Read More

Πατρίδα νέα ψάχνω να βρω, πλήρωσα όλο μου το μερτικό, Αντί για σπίτι μου δίνουν σκηνή, κρύος χειμώνας κι έξω βροχή.   Που αλήθεια ταξιδεύω και που πάω; Αλίπαστα τρώγω κι όλο διψάω… Πατρίδα νέα μα και παλιά, με έχετε δέσει σε αιώνια δεσμά.   Μια ζωή περιμένω να περάσω απέναντι, τζάμπα σκάβω τη γη και μου δίνουνε έναντι Και στη μέση του τίποτα, του πριν, του μετά, δρόμο ανοίγω καχύποπτα μα ψυχή δεν περνά.   Μες στη λάσπη μαραίνομαι,…

Read More Read More

Βρε τον Κορονοϊο που ‘ρχέτε και κατά δω,  τα κεφάλια μέσα μάγκες, Δον Κιχώτες του Θερβάντες.   Η ευθύνη η «ατομική», μια από δω και δυο από κεί, την κοινωνική  μικραίνει και στο σπίτι μέσα μένει.   Τεστ δεν έχουμε, ούτε μάσκες, προστασία για εργάτες δεν υπάρχει πουθενά! Βρε τον άτιμο, βραχνάς!   Κι αν νοσήσω τι θα κάνω, μόνος σπίτι… θα πεθάνω; Τι μέρες ζούμε, Αρμαγεδδών;  Ποιο το αύριο των λαών;   Μάχη δίνει ο φτωχός, δίχως ΜΕΘ-προσωπικό, πάνω…

Read More Read More

Την Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου παρουσιάστηκε στο φιλόξενο και κατάμεστο Polis Art Cafe η ποιητική ανθολογία «Γράμματα της ποίησης» των Εκδόσεων Ατέχνως. Περισσότεροι από 200 φίλοι της ποίησης γέμισαν το χώρο που πλημμύρισε από ποίηση. Όλη η παρέα “μεθύσαμε” με ποίηση… Σε μια ημέρα που κάποιοι γιόρταζαν τον λεβαντίνο άγιο, το Polis φιλοξένησε μια όμορφη ποιητική βραδιά με πρωταγωνιστές νέους δημιουργούς που έκαναν το πρώτο τους βήμα μαζί, δίπλα σε ώριμους και καταξιωμένους ποιητές, κάτι που σπάνια συμβαίνει. Ευτυχής συγκυρία η ταυτόχρονη…

Read More Read More

Καλησπέρα σε όλους και όλες από το μακρινό Αστρίτσι Ηρακλείου. Χαιρετίζω την όμορφη παρουσίαση υπογραμμίζοντας ότι δεν γράφουμε ποίηση για την ποίηση. Για να πούμε ότι γράψαμε ένα ποίημα και τελείωσε. Ούτε γράφουμε για να ζήσουμε παρότι θα πρέπει ο καλλιτέχνης να ζει από την τέχνη του. Γράφουμε για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, να βιώσουμε την κάθαρση και μαζί με το αναγνωστικό κοινό να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί, κόντρα στο ρεύμα των κυριάρχων, ένας πλατύς, πλούσιος λαϊκός πολιτισμός στον τόπο…

Read More Read More

Πρόσωπα χαμογελαστά και χαρούμενα με την ικανοποίηση ζωγραφισμένη στα μάτια τους. Τα καταφέραμε, σύντροφοι! Χτίσαμε τη δική μας πολιτεία. Την κόκκινη πολιτεία. Κι αύριο, λέει, θα βρούμε τις φόρμες, να μιλήσουμε ανθρώπινα. Για το ψωμί που λείπει, τους συντρόφους που έφυγαν και το μέλλον που σήκωσαν στις πλάτες τους, δίνοντάς μας τη σκυτάλη. Να φιληθούμε και ν’ αγαπηθούμε σα να ‘μαστε αδέρφια. Αδέρφια μαζί με τη δύναμη της θέλησης, της συνειδητής. Στις φάμπρικες και στις γειτονιές και στα χωριά ανοίγουμε…

Read More Read More

Ένα τσιγάρο σέρτικο στα δύο, μνήμες να σβήσω που πληγώνουν τη ζωή. Γλυκό κρασάκι με τη μία κατεβάζω δεν είμαι μόνη, τώρα είμαστε μαζί!!! Ένα τσιγάρο σέρτικο που σβήνει, σαν καταιγίδα γρήγορα περνά. Νταήδες οι καιροί και κολασμένοι Θα τ’  ανατρέψουμε το πράμα στο ξανά. Κράτα τα μπόσικα Αγάπη σου φωνάζω, τζάμπα οι πικρές μα πληρώνεις τη χαρά. Κάθε που βγαίνει το φεγγάρι αναστενάζω! Θα ξημερώσει και για μας η σκοτεινιά!!! Απ’ τα καλύτερα σου κράτησα κάστα. Εδώ το τέλος,…

Read More Read More

Χαράζονται τα σύνορα, αλλάζουν οι συμβάσεις, οι συμφωνίες οι διεθνείς… Το λεν’ αναταράξεις! Κι εσύ μ’ ένα καφέ εσπρέσο… Ψάχνεις ζωή. Το ρίχνεις έξω. Για πάρτη σου το φίλημα, Και το παλιό το οίδημα… Από τη Μέση Ανατολή… Έρχεται σφαίρα μαγική` που σπρώχνει όλους τους λαούς, σε νέους απόκρημνους γκρεμούς. Κι εσύ μ’ ένα καφέ στο χέρι, ψάχνεις το δίκοπο μαχαίρι. Τρέχεις, δεν έχεις που να πας. Μόνο το χρόνο σου περνάς. Κύπρος, Αιγαίο, Ιόνια, Κρήτη… Πετρέλαια, βάσεις, ο μαγνήτης`…

Read More Read More