Πρόσφυγας

Πρόσφυγας

Πατρίδα νέα ψάχνω να βρω, πλήρωσα όλο μου το μερτικό,

Αντί για σπίτι μου δίνουν σκηνή, κρύος χειμώνας κι έξω βροχή.

 

Που αλήθεια ταξιδεύω και που πάω; Αλίπαστα τρώγω κι όλο διψάω…

Πατρίδα νέα μα και παλιά, με έχετε δέσει σε αιώνια δεσμά.

 

Μια ζωή περιμένω να περάσω απέναντι, τζάμπα σκάβω τη γη και μου δίνουνε έναντι

Και στη μέση του τίποτα, του πριν, του μετά, δρόμο ανοίγω καχύποπτα μα ψυχή δεν περνά.

 

Μες στη λάσπη μαραίνομαι, δεν ανθίζει η ζωή. Καρδιά μου κλάψε μα δάκρυ μη βγει.

Δως μου αστέρια στα μάτια, να δω λίγο φως. Της ψυχής τα κομμάτια να δέσω ο φτωχός.

 

Κι όλο εδώ περιμένω να περάσω απέναντι, με ένα μόνο σωσίβιο στης ζωής μου το πέναλτι

Κι αν η βάρκα τουμπάρει θα βρεθώ στα βαθιά  με ελπίδες και όνειρα μα δίχως κουπιά.

Comments are closed.