Browsed by
Category: Ποιήματα

Ρεβέκκα

Ρεβέκκα

 Προδομένη πατρίδα  από πατρίκιους  τύραννους, τους πληβείους πατάς σαν σκουπίδια στην άμμο, κι όσους γέννησες δάσκαλους τους  χλευάζεις, υψώνοντας τα κουρέλια, που έμειναν χάμω.   Τι κι αν είπες, κι αν άκουσες, για εξεγέρσεις και μάγισσες, στεγνό βάζεις κι απόψε κοστούμι και σαν άλλοτε δίνεσαι στους αφέντες, προδίδεσαι , τρέχεις έντρομη μες στο λαγούμι.   Η κραυγή μας σιωπή, κυβερνάει η φυγή, ένας κόσμος  παράδεισος μοιρασμένος για δέκα, κράτησε με σφικτά, δως μου χίλια φιλιά, μη φερθείς και εσύ σαν…

Read More Read More

Πορεία

Πορεία

  Αλήτης καιρός, τριγυρίζει στο φως, δυο ανθρώποι που μείνανε μόνοι, ψιθυρίζουν ζεστά, της ζωής τα γνωστά, δεν φοβούνται, που έξω παγώνει. Στης ζωής τη στροφή, όπως ήταν μαζί, κουρέλιασαν χαρτιά και πτυχία, σ’ ένα ολάνθιστο χτες, σ’ ένα κάδρο που θες, να γνωρίσεις ξανά ευτυχία.   Όλο για αύριο λες, περπατούνε σκιές και προσμένουν ελπίδα κι αγάπη, που ναι τόσο μακριά, της χαράς το ξανά, δεν μασάς και ανοίγεις το χάρτη.   Για το αύριο λες, σαν φυτίλι από…

Read More Read More

Απόκληροι

Απόκληροι

Ο πόλεμος προετοιμάζεται, τα όπλα αγοράστηκαν, ελπίδα πού χάθηκες, στου κόσμου την άκρη… Έλα πίσω ξανά, θα ‘ρθουν τα αφεντικά, να μοιράσουν εκ νέου το χάρτη!   Η ειρήνη τους πόλεμος, με το όπλο στον κρόταφο, μη γελάς, τρομοκράτες μας είπαν. Και σηκώνουν μεμιάς, επ’ ώμου το δόκανο, σημαδεύουν του κέρδους, την προίκα!   Το αυγό εκκολάπτεται, το ταΐζει η απάθεια, η σιωπή σου ενοχή και καρβέλι. Μα δεν βλέπεις το αύριο, μουντό και μακάβριο, σου ζητά να εξοφλήσεις τα…

Read More Read More

Ο νέος άνθρωπος γεννάται

Ο νέος άνθρωπος γεννάται

Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το φως έχει ειπωθεί. Και βρήκαμε τη λέξη να το περιγρ άψουμε: σοσιαλισμός! Το φως δεν αγνοεί τις λέξεις. Εξουσία Λαϊκή η στολή παραλλαγής του.   Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το σκότος έχει ειπωθεί Μα δε βρήκαμε λέξη που να το σκοτώσει. Το σκότος εγκλωβίζει ακόμα και τις λέξεις.   Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το φαϊ έχει ειπωθεί Μα ακόμα δεν χόρτασαν οι πεινασμένοι…   Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το κράτος τους…

Read More Read More

Εξ οικείου σφάλματος

Εξ οικείου σφάλματος

Εξ οικείου σφάλματος ταξίδεψα μα μένω, στης νύχτας την αστροφεγγιά,   τη χαραυγή προσμένω.   Παίξε το μπουζούκι κι άσε, το μαράζι να καεί! Όλη μέρα αναστενάζει η παλιοζωή!   Βληθείς εξ’ αποστάσεως, έζησα μα πεθαίνω. Στου κέρδους την περίπολο, ίσα που ανασαίνω.   Παίξε το μπουζούκι κι άσε, το μαράζι να καεί! Όλη μέρα αναστενάζει η παλιοζωή!   Ως σφάλμα, εκ’ του σφάλματος, ξερός, μα ανθισμένος. Αγρίμι στις βουνοκορφές, εδώ εγκλωβισμένος!      Εμπευσμένο από το ομότιτλο βιβλίο του…

Read More Read More

Στους εργαζόμενους της Ανακύκλωσης

Στους εργαζόμενους της Ανακύκλωσης

Ίσως μια μέρα μας γράψει η ιστορία για τους σκοτεινούς δρόμους που διαβήκαμε εμείς και οι προηγούμενοι….. Πήραμε τη σκυτάλη με τη δάδα αναμμένη και την μεταφέραμε από γενιά σε γενιά. Δεν ξέρω! Αν την σβήσει ο ανεμοστρόβιλος θα τη φυλάξω στα στήθη μου. Κι αν τα στήθη μου δεν είναι αρκετά, θα την κρατώ στην καρδιά μου, να φωτίζει το νου, για να βλέπουν τα μάτια στα σκοτάδια του καιρού.   Μη φοβάστε σύντροφοι Χαλυβουργοί, συνάδελφοι στην Ανακλύκλωση… Θα…

Read More Read More

Αναμονή

Αναμονή

Η αυτεπιβουλή μου Και η πειθαρχία του σώματος στη σκέψη Δεν μπορούν να κατευνάσουν τον σπαραγμό μου.   Όσο κι αν προσπαθώ Να πηδήξω τη μορφή και το χρόνο που μου δίνεις «χαριστικά» Δεν καταφέρνω να κρατήσω το ηνί. Άρτα, Νοέμβρης 1998.

Οι μελωδίες της επανάστασης

Οι μελωδίες της επανάστασης

Σύντροφε Παρασύρομαι Η οργή, η αγωνία, η φλόγα με καίει Σύντροφε σε ψάχνω… τρέχω. Σύντροφε μα πριν ήμασταν δίπλα, Στο σφαγείο, στα κρατητήρια, στα βουνά και τις πλαγιές, στο Γοργοπόταμο.   Σύντροφε, Στους βράχους των ξερονησιών, στους δρόμους, στον χορό, στα φλογισμένα υπόγεια, στα αμφιθέατρα τα φοιτητικά Μα χθες… τώρα, χθες αύριο σύντροφε σε ψάχνω. Αναζητώ το βλέμμα, το σφυγμό σου, το μυστικό που κρατάς μακριά απ’ τους ασφαλίτες…   Τρέχω Σκοτάδι, συνθήματα στους τοίχους Βήματα ρυθμικά… κρύβομαι. Χέρι –…

Read More Read More