Μας πήραν το ψωμί απ’ το τραπέζι
Τα όνειρα μας τα τσάκισαν οι ερπύστριες
Μα η ζωή ανάσα θέλει
Βγαίνει στο δρόμο και σκαλίζει πολεμίστρες.

Δεν σου ζητώ να μ’ αγαπάς, αγάπη θέλω
Να μου κρατάς σφικτά το χέρι στα βαθιά
Και να σηκώνει το κεφάλι στους εχθρούς μας
Όσους κοιτάνε με του μίσους τη ματιά.

Ζούμε στην κόλαση, φωτιά και σίδερο,
Θερίζει ο θάνατος, κατατρεγμοί
Κι όσοι μας έταξαν επίγειους παραδείσους
Αργά ή γρήγορα θα κάτσουν στο σκαμνί.

Δεν σου ζητώ να μ’ αγαπάς, αγάπη θέλω
Να μου κρατάς σφικτά το χέρι στα βαθιά
Και να δικάζει κάθε μέρα τους αγύρτες
Όσους κοιτάνε με του κέρδους τη ματιά.

Όσα δεν μπόρεσε ο χρόνος να σκεπάσει
Αίμα κι ιδρώτας τα σημάδια της βροχής
Κι όταν η μπόρα θα ‘χει πια περάσει
Δέντρα θα γίνουν να ομορφύνουνε τη γης.

Δεν σου ζητώ να μ’ αγαπάς, αγάπη θέλω
Να μου κρατάς σφικτά το χέρι στα βαθιά
Και να ζητάει όλα όσα της ανήκουν
Όσα κοίτα με της αλήθειας τη ματιά.