Γλυκό ψωμί ζυμώνουμε στης θάλασσας την αγκαλιά κι ύστερα μοιραζόμαστε τ’ αγώνα τα φιλιά. Πικρή ζωή, μουντή χαρά αίμα στο μνήμα στάζει. Το χρέος μας το κάναμε: Ποια μάνα αναστενάζει; Γλυκιά ζωή σε φάγαμε στο χώμα, σε πλατείες σαν το κεράκι λιώσαμε σόλες σ’ αφετηρίες. Πικρή ζωή στα σύρματα σε δρόμους κι ανηφόρες, της εξορίας νιώσαμε τις φευγαλέες μπόρες. Λιαστό ψωμί- μικρή ζωή του Ιουλίου τάμα, γλυκιά μας Σωτηρία μας του ουρανού το κλάμα. Πικρό…
Ανάγκη και χρέος, να γενείς ο μοιραίος, στο παιχνίδι της λάμψης χορεύεις. Δεν μιλάς, δεν λαλάς, με κοιτάς δυνατά, και σηκώνεσαι κι έντρομος φεύγεις! Στο ξανά, στο μετά, στου ρυθμού τα παλιά μας ταξίδια. Σκύβεις μόνος, θρηνείς, και γελάς τρανταχτά, πάλι όλα μείνανε ίδια! Δεν ζητάς, δε μιλάς, τις ανάγκες σου πνίγεις στο πάθος. ζωντανεύεις, πετάς, δε ζητάς γιατρειά, σε μια σχέση που ήτανε λάθος! Κι όσο πας μακριά, τόσο πίσω κοιτάς, ο καφές σου, σε λίγο, τελειώνει… Δώσε μου…
Άσπρο πανί με φώτα από πίσω και η αυλαία ανοίγει και ξυπνά. Νύχτα που θέλησα βαθιά να σ’ αγαπήσω μα ο χρόνος φεύγει, πίσω δεν γυρνά. Ο Καραγκιόζης βγαίνει στη σκηνή, όλο χαμόγελο- ρωγμή στην αδικία, σκορπά μια ιδέα πανανθρώπινη: Ρε, λες να ζήσουμε τ’ όνειρο στην πορεία; Μια φασολάδα και δυο τρεις ελιές, να ξεγελάσουμε την πείνα μας λιγάκι μα οι ανάγκες ολοένα αυξάνονται… Δεν φτάνει στη ζωή μας το μεράκι! Τρία στόματα προσμένουν να χορτάσουν, αλλά μοιράζονται τα…
Είναι κάποιες φορές που χιλιάδες σιωπές αφημένες στου χρόνου τ’ αδράχτι, σου μιλούν δυνατά, σε κοιτούν σαν παιδιά, που το νιώθεις, πως έκαναν κάτι. Είναι κάποιες φορές που χιλιάδες ματιές ξεπηδούν στης ζωής την οθόνη, σε κοιτάνε βαθιά, σου μιλάνε σοφά, σαν γερόντοι που μείνανε μόνοι. Είναι κάποιες φορές που χιλιάδες σκιές περπατάνε μαζί σου στη ζούγκλα, σ’ ακουμπάνε απαλά, και συ βλέπεις μακριά: δεν φοβάσαι! Θα έρθουνε τούμπα! *** Κι ο Ιούδας κρυώνει Ανάγκη και χρέος, να γενείς ο…
Αδέρφια είμαστε μα οι ζωές μας χώρια δεν τη ποθήσαμε ποτέ τη λευτεριά και κρεμασμένοι απ’ του τοίχου τα ρολόγια ψάχνουμε να βρούμε αλλού παρηγοριά. Κυλάει στο αίμα μας το ίδιο μοιρολόι αυτό που κάνανε παλιά μες στα χωριά κάθε που χάνονταν απ’ το παζλ ένα κομμάτι πριν ξεψυχήσει η παλιά δρακογενειά. Τώρα φωνάζω μες στα ρυάκια της ζωής μας μ’ απόκριση δεν παίρνω πουθενά, SOS δεν πουλιέται στα παζάρια η ψυχή μας θα ξανανθίσουμε και θάν’ πρωτομαγιά. Βαρύ το…
Μέσα σε αδέσποτα σκυλιά, η ζωή μας άδεια προχωρά… Κι ότι κι αν λεν οι γυρολόγοι, τ’ αύριο θα ‘ρθει , χίλιοι λόγοι. Και η ζωή μπροστά θα βγει, να κοκκινίσει όλη η γη!!! Πρωτόκολλα μα και συμβάσεις, να σε κρατούν μέχρι να σπάσεις… Ξανά να υποδουλωθείς στις λέσχες Μπιλντερμπεργκ της γης, του σάπιου καπιταλισμού, που ανθεί η σαπίλα του παντού. Τα όνειρα μας τα συνθλίβει, μα η μυλόπετρα, γυρίζει… και σαν γυρίσει ο βοριάς, θα οργανωθούμε πιο…
Μας πήραν το ψωμί απ’ το τραπέζι Τα όνειρα μας τα τσάκισαν οι ερπύστριες Μα η ζωή ανάσα θέλει Βγαίνει στο δρόμο και σκαλίζει πολεμίστρες. Δεν σου ζητώ να μ’ αγαπάς, αγάπη θέλω Να μου κρατάς σφικτά το χέρι στα βαθιά Και να σηκώνει το κεφάλι στους εχθρούς μας Όσους κοιτάνε με του μίσους τη ματιά. Ζούμε στην κόλαση, φωτιά και σίδερο, Θερίζει ο θάνατος, κατατρεγμοί Κι όσοι μας έταξαν επίγειους παραδείσους Αργά ή γρήγορα θα κάτσουν στο σκαμνί. Δεν…
Πολλοί άνθρωποι στις μέρες μας στρέφονται προς την εκκλησία και αναζητούν κατανόηση και συμπόνια στα λόγια των παπάδων και τα επίσημα κείμενα που προβάλλονται από αυτήν, ενώ άλλοι προσεύχονται για να λυτρωθούν και στην επίγεια ζωή από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Επίσης σε πολλά χωριά η εκκλησία διοργανώνει επιδοτούμενα σεμινάρια και μαθήματα εκμάθησης τεχνών και τεχνικών –παρέχονται όλα δωρεάν- αξιοποιώντας τους πιστούς δασκάλους και εκμεταλλευόμενη μεταξύ άλλων, την αληθινή πίστη αυτών των λαϊκών ανθρώπων. Για να μην μιλήσουμε γενικά και…
Κάρολα Ράκετε, τ’ όνομα σας θα μείνει στην ιστορία γλώσσα σαν βγάλατε στους φασίστες του Σαλβίνι, δουλικό κι αυτός του κεφαλαίου. Το αίμα σου κυλάει στους σκοτεινούς καιρούς το ευγενές σου ήθος πρώτος ύμνησε ο συμπατριώτης σου Μπέρτολτ Μπρεχτ, σαν καρφώθηκε η κόκκινη σημαία στην καρδιά του κτήνους. Στα γραπτά του μεγαλύτερου δραματουργού του 20ου αιώνα μια θέση αρμόζει στη Μάνα των προσφύγων. Καθώς οι νεανικές πλάτες σου πέτρα έγιναν για να σηκώσεις ολάκερο το βάρος των κατατρεγμένων. Πέτρα και…