Βαγγελιώ Καρακατσάνη

Μια φορά κι έναν καιρό, κάπου πάνω στη γη, ίσως και σε κάποιον άλλο πλανήτη. Βρίσκονταν ένα μεταλλικό κλουβί, θα λέγαμε εγκαταλελειμμένο κι έρημο στη μέση του πουθενά. Όχι! Το κλουβί δεν ήταν από μονοκόμματο σίδερο αλλά αποτελούνταν από πολλά πολλά λεπτές και μακριές βέργες που ενώνονταν με μαεστρία. Μέσα στο μεταλλικό κλουβί ήταν επιμελώς τοποθετημένες δύο πλαστικές στέκες  όπου φαντάζεται κάποιος εύκολα πως εκεί ίσως να καθόταν τα πουλάκια που φιλοξενούσε. Ακόμη είχε δύο πλαστικές θέσεις για τροφή και…

Read More Read More

Άλλοτε το καραβάνι των ταξιδευτών σωτηρία ήταν για τον άνθρωπο. Παράλληλα όμως χαράζονταν και ο δρόμος του μεταξιού… Σήμερα και οι δύο δρόμοι σπέρνουν θάνατο κι έχουν οσμή σάπιας σάρκας. Τα όρνια ακόνιζαν από καιρό τα νύχια και το ράμφος τους. Μα υπάρχουν και τα καραβάνια των τρελών κι ονειροπόλων, που σμίγουν την ανατολή με τη δύση, το χθες με το Αύριο, το δικό μας, το κατάδικο μας! Κι εκεί που σήμερα κείτονται πτώματα που θρέφουν τη γη με το…

Read More Read More