Το κίνημα και οι αγώνες της … «αρπαχτής»
Πολλή κουβέντα γίνεται από την Κυριακή γύρω από το συλλαλητήριο που οργάνωσαν διάφορες «ομάδες» και φορείς της Βόρειας Ελλάδας, από κοινού με φορείς της ομογένειας, εργοδοτικές ενώσεις, θρησκευτικές οργανώσεις, ακροδεξιά μορφώματα, φορείς της Τοπικής Διοίκησης και άλλους, με αίτημα να μην αναγνωριστεί η ΠΓΔΜ με όνομα που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία». Στην πραγματικότητα όλοι τους αποσιωπούν συνειδητά και αποκρύπτουν την ουσία, που είναι οι επικίνδυνοι σχεδιασμοί των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Δεν…
Η συγγραφέας Βαγγελιώ Καρακατσάνη μιλάει για «Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι»
Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη είναι Αρχιτέκτων Τοπίου. Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη είναι Αρχιτέκτων Τοπίου. Εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ν. Λέσβου «Νέο Εμπρός», ως διευθύντρια σύνταξης στο περιοδικό «Οικοδομώ» ενώ συνεργάστηκε και με την εφημερίδα «Νέα Κρήτη». Ανέπτυξε έντονη κοινωνικοπολιτική δράση από τα σπουδαστικά της χρόνια, διετέλεσε Πρόεδρος Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου και σήμερα είναι Πρόεδρος Δ.Σ. του Σωματείου ενάντια στο στίγμα και την προκατάληψη για τις ψυχικές διαταραχές, «Υπέρβαση». Πώς θα συστήνατε τον…
Το πάρκο Γεωργιάδη και οι… “παρκαδόροι” του!
Είναι γεγονός ότι το πάρκο Γεωργιάδη αποτελεί έναν από τους ελάχιστους πνεύμονες πρασίνου της πόλης. Ως τέτοιο, συνιστά σημείο διαφυγής και συγκέντρωσης σε περίπτωση σεισμού ή άλλης μεγάλης καταστροφής εντός των τειχών. Είναι επίσης γεγονός, ότι το ιστορικό κέντρο πέραν της πλατείας Ελευθερίας- που είδαμε πως την κατάντησαν- και του πάρκου Θεοτοκόπουλου, ίσως και της πλατείας Αγίας Αικατερίνης -που έχει πνιγεί στο μπετό και τα πλακόστρωτα-, δεν υπάρχουν άλλοι χώροι συγκέντρωσης και διαφυγής για τους κατοίκους του κέντρου και τους επισκέπτες…
Λίγα λόγια από τη Βαγγελιώ Καρακατσάνη για το παραμύθι της
«Τα παραμύθια έχουν γίνει πολύ της μόδας τελευταία. Παραμυθάδες παρακολουθούμε καθημερινά στα πρωϊναδικα, στα μεσημεριανάδικα, στις ειδήσεις των οχτώ και γενικώς σε διάφορες «ενημερωτικές» εκπομπές. Παραμύθια όμως για μικρούς και μεγάλους που να προσεγγίζουν την πορεία του ανθρώπου προς την ενσυναίσθηση και την κατανόηση, δεν παρακολουθούμε συχνά ούτε στις οθόνες, ούτε εντύποις. Ένα τέτοιο «ασυνήθιστο» παραμύθι είναι και το άτακτο αστεράκι… που ίσως τελικά να μην είναι και τόσο άτακτο. Ίσως να είναι απλώς ζωηρό, γεμάτο ενέργεια. Να εκδηλώνεται με…
Πορεία
Αλήτης καιρός, τριγυρίζει στο φως, δυο ανθρώποι που μείνανε μόνοι, ψιθυρίζουν ζεστά, της ζωής τα γνωστά, δεν φοβούνται, που έξω παγώνει. Στης ζωής τη στροφή, όπως ήταν μαζί, κουρέλιασαν χαρτιά και πτυχία, σ’ ένα ολάνθιστο χτες, σ’ ένα κάδρο που θες, να γνωρίσεις ξανά ευτυχία. Όλο για αύριο λες, περπατούνε σκιές και προσμένουν ελπίδα κι αγάπη, που ναι τόσο μακριά, της χαράς το ξανά, δεν μασάς και ανοίγεις το χάρτη. Για το αύριο λες, σαν φυτίλι από…
Η Παναγία η Μοχιανή θα μας… σώσει!
«Να ‘ρθετε τη Δευτέρα στο χωριό γιατί θα φέρουνε την Παναγία τη Μοχιανή, που την είχε παραγγείλει ο Μητροπολίτης πριν πεθάνει, ζωή σε λόγου μας! Θα γίνει μεγάλη γιορτή!» είπε η κυρά Μαρίκα στην κόρη της, που ‘χε από χρόνια ξενιτευτεί στο Ηράκλειο. «Τι λες, βρε μάνα που θα ‘ρθω στο χωριό… και τη βενζίνη ποιος θα την πληρώσει; Ο παπάς η ή Παναγία; Ή νομίζεις ότι μου περισσεύουν;” είπε η Ελπίδα στη μάνα της κι εκείνη χωρίς να χάσει…
Απόκληροι
Ο πόλεμος προετοιμάζεται, τα όπλα αγοράστηκαν, ελπίδα πού χάθηκες, στου κόσμου την άκρη… Έλα πίσω ξανά, θα ‘ρθουν τα αφεντικά, να μοιράσουν εκ νέου το χάρτη! Η ειρήνη τους πόλεμος, με το όπλο στον κρόταφο, μη γελάς, τρομοκράτες μας είπαν. Και σηκώνουν μεμιάς, επ’ ώμου το δόκανο, σημαδεύουν του κέρδους, την προίκα! Το αυγό εκκολάπτεται, το ταΐζει η απάθεια, η σιωπή σου ενοχή και καρβέλι. Μα δεν βλέπεις το αύριο, μουντό και μακάβριο, σου ζητά να εξοφλήσεις τα…
Κρίση… στον κύβο!
Το απομεσήμερο, ο Κωστής κατέβαινε το σοκάκι δακρυσμένος αλλά τα γυαλιά ηλίου που φορούσε έκρυβαν τα μάτια του απ’ τους περαστικούς. Δεν ήταν ούτε η πρώτη φορά ούτε επρόκειτο να ήταν η τελευταία που τα έβαζε με τη Ρηνιώ. Κι αυτή η επιμονή της να του ρίχνει το φταίξιμο για την ανεργία που τους τρύπαγε το στομάχι και προπάντων την ψυχή κι είχε διεισδύσει σα δαίμονας ανάμεσα στα στέφανά τους, τον είχε σακατέψει. Δεν ήταν μονάχα πως είχανε καιρό πολύ…
Παράξενες μέρες
Βαδίζω τη λεωφόρο μονάχος Ασφυκτιώ! Ψάχνω αέρα, ν’ ανασάνω λεύτερα, μα διάβασα πως τον πουλάνε στις αγορές και τα παζάρια. Αναζητώ το χάιδεμα απ’ το δροσερό βοριαδάκι μα ‘ναι λέει σήμερα ακριβό κι εγώ έχω μείνει ρέστος από καιρό. Σουρουπώνει μα απαγορεύεται αυστηρά η κίνησις. Η κίνησις και προπαντός η διαμαρτυρία! Τα κεφάλια μέσα! Ακούτε; Σιωπή! Κι είναι ετούτη η ώρα, που με κατακλύζει πιότερο ο φόβος. Σιωπηηηή!!! Τώρα αρχινάνε το χορό τους οι σκιές των πεινασμένων… των χορτάτων με…