Οι καιροί είναι χαλεποί και η κοινωνία μας εγκυμονούσα. Το αν θα γεννηθεί το αυγό του φιδιού ή ο νέος άνθρωπος, κρίνεται τώρα!

Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα τόσο πολύ πλούτο συγκεντρωμένο σε τόσο λίγους, με τόσα εκατομμύρια ανθρώπους να πεθαίνουν από πολέμους, πείνα, λιμούς, αρρώστιες φυσικές καταστροφές.

Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσα πολλά μέσα για την προστασία του περιβάλλοντος, τόση «πνευματική καλλιέργεια» και ο πλανήτης να εκπέμπει τόσο μεγάλο SOS!

Ποτέ άλλοτε δεν «προσφέρονταν» τόσο μεγάλη και ευρεία γκάμα «προϊόντων» στους πολλούς κι αυτοί να μην έχουν να αγοράσουν ούτε τα «αναγκαία»!

Η παραγωγή στις «δημοκρατικές κοινωνίες» έχει φτάσει στο απόγειο της, μαζί με την παραγωγικότητα της εργασίας, αλλά ο άνθρωπος καλείται να «ζήσει» με όρους των αρχών του προηγούμενου αιώνα.

Η πληροφορία δίδεται με καταιγιστικό τρόπο, έτσι που μα μπερδεύει τους ανθρώπους.

Όμως ότι παρέχεται «δωρεάν», είναι επικίνδυνο!

Όλες και όλοι είναι «ρυθμισμένοι»! Και κυρίως η ψυχολογία των μαζών, που τρέχουν να φαρμακωθούν για να «ξεχάσουν» τον πόνο τους! Κι όμως, σαν περάσει η δράση των ψυχοφαρμάκων, η πραγματικότητα εδώ, παρούσα, όπως ακριβώς την είχαν αφήσει, ίσως και χειρότερη!

Γιατί το μόνο πραγματικό όπλο που έχει στη διάθεσή της η εργατιά και η φτωχολογιά είναι ο αγώνας!!!

Ένας διαρκείς αγώνας, στην πορεία του καθενός μας στη ζωή, που δεν είναι ατομικός! Είναι και συλλογικός! Κυρίως συλλογικός!

Διότι, τι ωφελεί να «τρέχει» ο εργαζόμενος όλη μέρα για τρεις κι εξήντα;

Τι ωφελεί να «ζητιανεύει» ο άνεργος, λες και φταίει εκείνος, για να ζήσει;

Τι ωφελεί τον συνταξιούχο η πολυπόθητη σύνταξη, όταν δεν φτάνει για τα φάρμακα και τις θεραπείες του ή να απολαύσει έστω και μετά τα 67 τη ζωή που του απομένει;

Τι ωφελεί να γεννήσει η γυναίκα το παιδί της, όταν θα «θυσιαστεί» τουλάχιστον αυτή για να το μεγαλώσει, σε μια κοινωνία που «καλλιεργεί» τον ατομισμό και το βόλεμα;

Τι ωφελεί να σπουδάσει ο νέος όταν σπουδάζει για «χόμπι»;

Τι ωφελεί να αφήνει ο αγρότης τα «κόκαλά» του στο χωράφι, για να μην πληρωθεί, ούτε όσα αγοράζει, για να καλλιεργήσει;

Τι ωφελεί να δουλεύει ο επαγγελματίας ολομερής για να πληρώσει το κράτος;

Ε, αυτό το κράτος, το αστικό, το καπιταλιστικό, να χρεοκοπήσει!!!! Αυτή είναι η απάντηση! Το χρέος άλλωστε δεν το δημιούργησε ο λαός, εκείνος εργάστηκε για να συντηρήσει και το κράτος τους! Και κυρίως για να δημιουργήσει τον αμύθητο πλούτο που έχει συγκεντρωθεί σε 100-1000 τζάκια στη χώρα μας!!!!

Αν δεν είναι έτσι, αλήθεια, αυτός ο αμύθητος πλούτος, από πού προέκυψε; Ο καπιταλιστής πιθανά «δεν θυμάται» ούτε καν ποιες εταιρίες του ανήκουν, ποιες είχε χθες, δεν ξέρει ποιες θα έχει αύριο. Ο ανταγωνισμός υπάρχει αλλά είναι δικό τους πρόβλημα. Των καπιταλιστών! Δεν πρέπει να απασχολεί ούτε τη ζωή, ούτε τα μυαλά του λαού!

Το λαό πρέπει να απασχολήσει το βασικό ερώτημα: Σε ποια κοινωνία θα ζω καλύτερα; Θα έχω, όχι μόνο τα «βασικά», τα «αναγκαία», αλλά και όλα όσα σήμερα παράγει η γνώση και η τεχνική; Κι αυτό στη «ξύλινη» γλώσσα λέγετε «σύγχρονες ανάγκες!!! Λέγεται «σοσιαλισμός»!

Σε αυτήν τον αγώνα οι λαϊκοί καλλιτέχνες έχουν θέση! Χωρίς εγωκεντρισμούς, χωρίς αυταρέσκεια, να πουν μαζικά ένα δυνατό ΝΑΙ στον αγώνα! Γιατί ο καλλιτέχνης μπορεί και πρέπει να βιοπορίζεται από την τέχνη του! Γιατί η τέχνη μεγαλούργησε όταν ήταν εκεί, παρόν στις επάλξεις!!!

Ένα δυνατό ΝΑΙ λοιπόν στο ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για την λαϊκή αντεπίθεση! Γιατί ο λαός όταν θέλει μπορεί!!! Κι αυτή είναι η καλύτερη απάντηση στο τέρας του φασισμού που εκκολάπτεται!!!!