Μπορεί η χώρα μας να έχει μετατραπεί από την αναβαθμισμένη Σούδα ως την Αλεξανδρούπολη σε μια απέραντη Αμερικανοατοϊκή βάση και να εμπλέκετε σε στρατιωτικά σχέδια, αλλά στην άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος η ελληνική αστική τάξη προωθεί πιο επιθετικά τα οικονομικά της συμφέροντά. Χαρακτηριστική είναι η σφαγή του ισραηλινού κράτους ενάντια στον Παλαιστινιακό λαό, όπως ζούμε αυτές τις μέρες στην Ιερουσαλήμ και στη Λωρίδα της Γάζας για την οποία έχουν εγκληματικές ευθύνες οι Αμερικανοί, η Ευρωπαϊκή Ενωση, αλλά και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, που αναβαθμίζουν αυτά τα χρόνια τις στρατιωτικές, πολιτικές και οικονομικές σχέσεις με το κατοχικό κράτος του Ισραήλ.

Η χώρα μας πρωτοστατεί στα σχέδια «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» των Δυτικών Βαλκανίων, απέναντι στην αυξανόμενη επιρροή της Κίνας στην περιοχή, για την «ενεργειακή απεξάρτηση» της ΕΕ από το ρωσικό φυσικό αέριο γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τη Συμφωνία των Πρεσπών, που σήμερα υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ. Επιδίωξη της αστικής τάξης είναι η ανάδειξη της χώρας σε τεχνολογικό, ενεργειακό και οικονομικό κόμβο, προσδοκώντας μερίδιο από τη λεία για τους εγχώριους επιχειρηματικούς ομίλους, αναβάθμιση των θέσεών τους στην περιοχή.  

Ακόμα πιο επιθετικά προωθεί η ελληνική αστική τάξη τα συμφέροντά της στην Ανατ. Μεσόγειο, μέσα από την προώθηση των σχεδίων ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στην περιοχή, που επιταχύνονται με φόντο την όξυνση των ανταγωνισμών με Κίνα – Ρωσία:

— Στα Ελληνοτουρκικά, όπου πιο «ενεργητικά» βρίσκεται σε αναζήτηση συμβιβασμού με την τουρκική αστική τάξη, που θα ευνοήσει τη συνεκμετάλλευση του ενεργειακού πλούτου προς όφελος των αμερικανικών και ευρωπαϊκών μονοπωλίων, όπως και την προσπάθεια διασφάλισης της ΝΑΤΟικής συνοχής στην περιοχή.

Προσπάθεια που αποτυπώνεται με την επανέναρξη – με τη μεσολάβηση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ – των διερευνητικών επαφών και των λεγόμενων πολιτικών διαβουλεύσεων, όπου η τουρκική πλευρά βάζει το σύνολο των διεκδικήσεών της που αφορούν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα, την αμφισβήτηση ελληνικών νησιών, των δικαιωμάτων τους σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, την αποστρατιωτικοποίηση, τις αναφορές στη μειονότητα στη Θράκη και την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης.

— Στο Κυπριακό με τη συμβολή στην προσπάθεια «επίλυσης» με βάση τα διχοτομικά σχέδια που βρίσκονται στο τραπέζι και οδηγό την ενεργότερη συμμετοχή της Κύπρου στα ΝΑΤΟικά σχέδια στην περιοχή, τα σχέδια συνεκμετάλλευσης.

— Συνολικότερα με τη «συμβολή» στην προώθηση των σχεδίων συνεκμετάλλευσης του ενεργειακού πλούτου στην Ανατ. Μεσόγειο, από τα οποία προσδοκούν γενναίο μερτικό και ελληνικοί επιχειρηματικοί όμιλοι.

Πέρα από τη σταθερή αναβάθμιση των σχέσεων – διαδοχικά επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ – με το κράτος-δολοφόνο Ισραήλ, με ξεχωριστή πλευρά την «αναβάθμιση» των σχέσεων με ισραηλινούς ομίλους σε μια σειρά από τομείς ενώ το «επόμενο» βήμα έγινε με τις πρόσφατες συμφωνίες που υπογράφηκαν με τα ΗΑΕ και τη Σαουδική Αραβία. Η Ελλάδα γίνεται σε αυτό το φόντο «κρίκος» μεταξύ ΝΑΤΟ και ΕΕ, από τη μια, και χωρών του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου, από την άλλη, όπως είναι τα ΗΑΕ, η Σαουδική Αραβία.

Η πολύμηνη ΝΑΤΟική άσκηση «Defender Europe 21» είναι μια γιγάντια «πρόβα πολέμου», που απλώνει πρόσθετες δυνάμεις της λυκοσυμμαχίας στη συνοριογραμμή με τη Ρωσία που θα απλωθεί από τα Βαλκάνια μέχρι τη Βαλτική. Οι πρόβες αυτές έχουν στραμμένη την κάννη στη Ρωσία, ενώ στέλνουν «μήνυμα» στο Ιράν και στην Κίνα, η επιρροή της οποίας στην περιοχή αυξάνεται μέσα από διάφορα κανάλια.

Ανάμεσα στα σενάρια της άσκησης εντάσσεται και η καταστολή των λαϊκών κινητοποιήσεων από τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα. Οι συγκεκριμένες ασκήσεις, που η ελληνική κυβέρνηση, παίρνοντας τη σκυτάλη από αυτή του ΣΥΡΙΖΑ, προωθεί με όλους τους τρόπους, δεν έχουν καμία σχέση με την υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας, ενώ αποτελούν πλαίσιο ώστε να γίνουν προσομοιώσεις πολέμου και καταστολής απέναντι σε όσους εναντιώνονται στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και κυβερνήσεις του κεφαλαίου.

Η προπαγάνδα που διακινείται από την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα, αλλά και τις δημοτικές και περιφερειακές αρχές, επιχειρηματικούς ομίλους και άλλους μηχανισμούς που δρουν στην περιοχή με την «υψηλή εποπτεία» της αμερικάνικης πρεσβείας, έχει καταρρεύσει ξανά και ξανά με πάταγο, είναι επικίνδυνη για τον λαό.

Τα περί «ασφάλειας και σταθερότητας» από την παρουσία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών είναι παραμύθι για μικρά παιδιά. Κανένα «προκεχωρημένο φυλάκιο» δεν ήταν ποτέ και πουθενά ασφαλές. Αντίθετα, ήταν πάντα στόχος αντιποίνων από τους αντιπάλους του.

Καμία ασφάλεια δεν μπορεί να νιώθει ο λαός, όταν στην περιοχή του «κονταροχτυπιούνται» τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα για την Ενέργεια, το εμπόριο, τους δρόμους μεταφοράς, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.

Μέσα στο βούρκο των ανταγωνισμών, η κυβέρνηση κάνει το λαό στόχο τον ανταγωνισμών για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και από αυτόν τον βούρκο μπορεί να μας βγάλει μόνο η λαϊκή αφύπνιση και πάλη.