Κλέφτες  κουρδίζουν  τον τζουρά, και έχουν στήσει μαχαλά,

να επιβιώσουν προσπαθούν, αλλά όλο η σούπα τους χαλά.

Ο ένας κάνει υποκύψεις, ο άλλος το λαό έχει στύψει,

για το μουχτάρη σκίζονται, αλλά όλο… απελπίζονται!.

Ως κύλησε η ιστορία, κι έγινε μάνα η Ρωσία

εγέννησε επαναστάτες, που δεν τους κάνανε πια πλάτες.

Κι έτσι εμαζευτήκανε, πολλάκις σκοτιστήκανε:

Ο γίγαντας να γκρεμιστεί, μην πάρουν φόρα οι λαοί!

Και ήρθανε τα πάνω κάτω, μ’ αφαίρεση δικαιωμάτων,

φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, όλα της δύσης τα καλά.

Το φως μες στο σκοτάδι φέγγει, σημαία αιματοβαμμένη

Δικός μας παίζουμε τζουρά, στον πόνο μας και τη χαρά.!

ρεφρέν

Κοντά ο καιρός που θα ανατείλει, ήλιος – πορφύρα απ’ το δείλι

Απ’ το ποτάμι της οργής, του δίκιου και της προκοπής.