Χαράζονται τα σύνορα, αλλάζουν οι συμβάσεις, οι συμφωνίες οι διεθνείς… Το λεν’ αναταράξεις! Κι εσύ μ’ ένα καφέ εσπρέσο… Ψάχνεις ζωή. Το ρίχνεις έξω. Για πάρτη σου το φίλημα, Και το παλιό το οίδημα… Από τη Μέση Ανατολή… Έρχεται σφαίρα μαγική` που σπρώχνει όλους τους λαούς, σε νέους απόκρημνους γκρεμούς. Κι εσύ μ’ ένα καφέ στο χέρι, ψάχνεις το δίκοπο μαχαίρι. Τρέχεις, δεν έχεις που να πας. Μόνο το χρόνο σου περνάς. Κύπρος, Αιγαίο, Ιόνια, Κρήτη… Πετρέλαια, βάσεις, ο μαγνήτης`…
Κλέφτες κουρδίζουν τον τζουρά, και έχουν στήσει μαχαλά, να επιβιώσουν προσπαθούν, αλλά όλο η σούπα τους χαλά. Ο ένας κάνει υποκύψεις, ο άλλος το λαό έχει στύψει, για το μουχτάρη σκίζονται, αλλά όλο… απελπίζονται!. Ως κύλησε η ιστορία, κι έγινε μάνα η Ρωσία εγέννησε επαναστάτες, που δεν τους κάνανε πια πλάτες. Κι έτσι εμαζευτήκανε, πολλάκις σκοτιστήκανε: Ο γίγαντας να γκρεμιστεί, μην πάρουν φόρα οι λαοί! Και ήρθανε τα πάνω κάτω, μ’ αφαίρεση δικαιωμάτων, φτώχεια, πολέμους, προσφυγιά, όλα της…
Κάθε καρυδιάς καρύδι, μαντρωθήκαμε όλοι μέσα και φωνάζουμε με πάθος: Ζήτω η Αστερόεσσα!!! Ζήτω οι Αμερικάνοι! Ζήτω οι υποτακτικοί!!! Μας πέρασαν νέο βρόγχο, μια καινούργια φυλακή! Ζήτω τα αεροπλάνα! Ζήτω τα πυρηνικά!!! Για τα κέρδη των ολίγων, ζούμε με τα δανεικά! Ζήτω οι βάσεις του θαΝΑΤΟυ! Ζήτω οι ασκήσεις μας!!! Σφίγγει ο κλοιός τους σφίγγει, κάτω από τη μύτη μας! Μπράβο Πάιατ αλάνι, των φονιάδων των λαών, που κατάφερες να “φτιάξεις” ένα νέο συφερτό!!!
Καλώς τόνε τον ΕΝΦΙΑ, καιρό είχα να πληρώσω κι από την άδεια τσέπη μου, δύο μούντζες να τους δώσω. Και να τονε αμοναχος, μα ‘ναι δεκάδες φόροι, το κράτος τους να συντηρούν κι εμείς στο ανηφόρι. Με τα χαράτσια πήξαμε, ευρώ δεν έχει μείνει, να φάμε, να χορτάσουμε, σε τούτη δω τη δίνη. Έπρεπε να ‘μαι εφοπλιστής για να τη σκαπουλάρω, να ‘χω φοροαπαλλαγές και πούρο να φουμάρω.