Ο κήπος του παραδείσου
Κήπο θα φτιάξω μάτια μου, κήπο του παραδείσου, τ’ αρώματά του να ρουφάς, να βλέπεις τ’ άνθη, να σκορπάς, της ευωδίας τη χαρά, μέσα απ’ τη ζωή σου! Λάκκο θα φτιάξω της καρδιάς, βαθιά μέσα στο χώμα. Μπορεί να έφυγες μακριά, να μην εγνώρισες χαρά, μα σ’ αγαπώ ακόμα!!! Γαρδένιες και ροδόδεντρα και λίγο πρασινάδα θα συντροφεύουν της ζωής, ταξίδια μου ονειρικά, τον κύκλο που ολοκλήρωσες εις τη στερνή καντάδα! Του κόσμου όλα τ’ αρώματα, μέσα, θα εγκλωβίσω. Λίπασμα γίνε…