Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το φως έχει ειπωθεί.

Και βρήκαμε τη λέξη να το περιγρ

άψουμε: σοσιαλισμός!

Το φως δεν αγνοεί τις λέξεις.

Εξουσία Λαϊκή η στολή παραλλαγής του.

 

Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το σκότος έχει ειπωθεί

Μα δε βρήκαμε λέξη που να το σκοτώσει.

Το σκότος εγκλωβίζει ακόμα και τις λέξεις.

 

Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το φαϊ έχει ειπωθεί

Μα ακόμα δεν χόρτασαν οι πεινασμένοι…

 

Ό,τι ήταν να ειπωθεί για το κράτος τους έχει ειπωθεί

Το εποικοδόμημα εμπιστεύεται τους εθελοντές.

 

Ό,τι ήταν να ειπωθεί για τα περιστέρια έχει ειπωθεί.

Μα θα περάσουν γενιές και γενιές σε δάση από ριπές φασιστών.

Κι όμως… ένα χελιδόνι φτάνει για να φέρει την άνοιξη.

Και κάποια από τις άνοιξες που έρχονται θα είναι δική μας, καταδική μας!

 

Και τότε θα βρούμε τη λέξη να περιγράψουμε την ισότητα, την αξιοπρέπεια, την ανιδιοτέλεια, την ειλικρίνεια, την τιμιότητα, το δίκιο.

Θα ‘ναι ακριβώς ο νέος άνθρωπος που εγκυμονούμε, αιώνες τώρα!

 

 

 

Αφιερωμένο στις γυναίκες του μόχθου και το 12ο  Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας που πραγματοποιήθηκε στις 11 με 13 Νοέμβρη 2016 στο ΤΕΙ Πειραιά στο Αιγάλεω, στο οποίο δεν παραβρέθηκα παρά το γεγονός ότι ήμουν εκλεγμένη αντιπρόσωπος, γιατί βρισκόμουν στα «προεόρτια» ενός ακόμα ψυχωτικού επεισοδίου.