τη χαραυγή προσμένω.

Παίξε το μπουζούκι κι άσε, το μαράζι να καεί!

Όλη μέρα αναστενάζει η παλιοζωή!

Βληθείς εξ’ αποστάσεως,

έζησα μα πεθαίνω.

Στου κέρδους την περίπολο,

ίσα που ανασαίνω.

Παίξε το μπουζούκι κι άσε, το μαράζι να καεί!

Όλη μέρα αναστενάζει η παλιοζωή!

Ως σφάλμα, εκ’ του σφάλματος,

ξερός, μα ανθισμένος.

Αγρίμι στις βουνοκορφές,

εδώ εγκλωβισμένος!