Σύντροφε

Παρασύρομαι

Η οργή, η αγωνία, η φλόγα με καίει

Σύντροφε σε ψάχνω… τρέχω.

Σύντροφε μα πριν ήμασταν δίπλα,

Στο σφαγείο, στα κρατητήρια, στα βουνά και τις πλαγιές, στο Γοργοπόταμο.

 

Σύντροφε,

Στους βράχους των ξερονησιών, στους δρόμους, στον χορό, στα φλογισμένα υπόγεια, στα αμφιθέατρα τα φοιτητικά

Μα χθες… τώρα, χθες αύριο σύντροφε σε ψάχνω.

Αναζητώ το βλέμμα, το σφυγμό σου, το μυστικό που κρατάς μακριά απ’ τους ασφαλίτες…

 

Τρέχω

Σκοτάδι, συνθήματα στους τοίχους

Βήματα ρυθμικά… κρύβομαι.

Χέρι – χέρι στο χορό, κρατάω γερά, φεύγω, το μεσημέρι που κοκκίνισε ο ήλιος

Σ’ έψαχνα… ακόμα είναι κόκκινος.

Σε νιώθω… πλησιάζεις

Όλο και περισσότερο

Οι σειρήνες μ’ εμποδίζουν ν’ ακούσω… προς στιγμήν.

Συνθήματα, φωνές, λάβαρα,

 

Σύντροφε!

Το μεγαλείο της ψυχής μας… ξεφαντώνουμε

Στους προμαχώνες έτοιμοι να ορμίσουμε

Στις θάλασσες να τις μερέψουμε

Στους κάμπους να θερίσουμε

Στα γιαπιά να χτίσουμε

 

Σύντροφε δείξε μου

Το χθες, τα’ αύριο

Μάθε με να χορεύω τους ήχους και τις μελωδίες της επανάστασης.

Ότι περισσότερο ποθώ, σύντροφε.