Έγραψαν
• Παναγιώτης Χρυσός,
Ψυχίατρος – Συστημικος Ψυχοθεραπευτής ζεύγους οικογένειας, ιδρυτής και διευθυντής του Εργαστηρίου Συστημικής Σκέψης & Εκπαίδευσης.
« ¨Το άτακτο αστεράκι¨ είναι ένα παραμύθι, που διαβάζοντάς το μου θύμισε τον James Framo, τον Edward Bowlby, τον Carl Whitaker, τον Lyman Wynne, επιστήμονες όλοι και ερευνητές, που έχουν ασχοληθεί με την οικογενειακή θεραπεία και θα τόνιζα ότι το παραμύθι αυτό είναι ένα πραγματικό μάθημα για μένα και θα το χρησιμοποιήσω και σε μάθημα.
«Το άτακτο αστεράκι» φέρνει στο προσκήνιο ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης: Την ανάγκη να είσαι με τους άλλους, αυτό λέγεται στη γλώσσα μα συνένωση, και την ανάγκη να είσαι χωριστά, δηλαδή την ανάγκη για εξατομίκευση. Και οι δύο αυτές ανάγκες είναι δύο δυνάμεις βιολογικά καθορισμένες, που ακολουθούν τον άνθρωπο σε όλη την πορεία της ζωής του και βρίσκονται σε μια συνεχή εσωτερική διαπραγμάτευση.…
«Το άτακτο αστεράκι» όμως φαίνεται να ζει μέσα σε ένα χρόνο άχρονο. Μέσα λοιπόν σε ένα τέτοιο χρόνο άχρονο, η εμπειρία της ζωής παύει να είναι ένα ταξίδι ανάμεσα σε δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς, με αναχώρηση από το σταθμό της γέννησής μας καθοδόν προς τον τελικό μας προορισμό, με τη ζωή μας να είναι το μήκος που απομένει στην τροχιά το χρόνου, πριν φτάσουμε στον τελευταίο σταθμό. Είναι σημαντικό να ζήσουμε στο χρόνο άχρονο, που ζει το άτακτο αστεράκι και όχι σε ένα χρόνο τρένων, που καταβροχθίζει το δρόμο μας με χιλιοστά!»
• Κική Τζωρτζακάκη,
Παιδαγωγός, Συγγραφέας
«Βαγγελιώ, με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το τρυφερό βιβλίο σου.
Είναι πολύ όμορφο.
Καλογραμμένο, συνοπτικό, με ωραία, ρέουσα γλώσσα.
Πολύ πετυχημένους παραλληλισμούς και μηνύματα που έρχονται αβίαστα, χωρίς καθόλου να φωνάζουν πως λένε το σωστό.
Συνέχισε να γράφεις για παιδιά, γιατί έχεις συναισθήματα, γόνιμη φαντασία και ανθρωπιά. Σε Συγχαίρω!»
• Μανόλης Συντιχάκης,
Κοινωνιολόγος, Βουλευτής Ηρακλείου του ΚΚΕ
«…«Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι» με τρόπο αλληγορικό διδάσκει και διαπαιδαγωγεί, χωρίς να χάνει τον ψυχαγωγικό του χαρακτήρα. Μιλάει, για τον κόσμο που μας περιβάλλει, αλλά και για τον κόσμο που έχουμε μέσα μας. Πρόκειται για ένα έργο που στην ολότητά του είναι ο καθρέφτης της ύπαρξής μας, των δυνατοτήτων του ανθρώπου, γεμάτο βιώματα και συναισθήματα.
Διαβάζοντας το, βλέπω πως χειρίζεσαι άριστα τη γλώσσα του απλού, λαϊκού ανθρώπου, για να γίνονται κατανοητά τα νοήματα του παραμυθιού από μικρούς και μεγάλους. Αντλείς τις πηγές σου, από το μύθο, τα προσωπικά σου βιώματα, αναπτύσσοντας την πλοκή με αριστοτεχνικό τρόπο, προετοιμάζοντας το τέλος, χωρίς να καταλήγει στην τετριμμένη φράση «….έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα…». Ένα τέλος, όπου ο Αυγερινός σηματοδοτεί το δρόμο προς το μέλλον, την ανθρώπινη λύτρωση από τα βάσανα και το κακό, στο πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας, τη νέα κοινωνία….»
• Ελένη Μπετεινάκη,
Νηπιαγωγός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων
«Στο παραμύθι «Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι» συναντάς αντιθέσεις και συγκρούσεις πολλές , σκέψεις, αναθεωρήσεις και περιπέτεια. Ζωή που χάνεται και ζωή που κερδίζεται. Απόλυτη σιωπή, έλλειψη επικοινωνίας, που δίνει όμως τη δυνατότητα της παρατήρησης, της ανακάλυψης, της γνώσης. Δυσκολία στη επισύναψη σχέσεων, τίγρης- παιδί. Εμπόδια που παρά το αδύνατο της συνύπαρξης μόνο η αγάπη, η φιλία και οι κατάλληλοι άνθρωποι στο σωστό τόπο μπορεί να φέρουν εκπληκτικό αποτέλεσμα.
Οικογένεια, αγάπη, θάρρος, τόλμη και περιέργεια. Όλο τον κόσμο της Βαγγελιώς, όλη της τη ζωή την είδα μέσα από ένα παραμύθι που με τόσο απλό τρόπο εξιστορεί και ακουμπά ένα σωρό θέματα που αγγίζουν, απασχολούν πολλούς.
Μοναξιά, φόβος αλλά και μπόλικη αγάπη έχουν κρυμμένες οι λέξεις της. Διαρκής αναζήτηση και μια παιδική ψυχή που συνέχεια αναζητά την επιβράβευση, την παρακίνηση , το παραπέρα ….Δέχτηκα αμέσως να πω δυο κουβέντες για αυτήν την ιστορία γιατί ένοιωσα πως ακούμπησε την δική μου ψυχή και πως ακόμα μεγαλύτερη κι αγνή ψυχή είχαν οι άνθρωποι που την εικονογράφησαν. Σταύρο και Άννα, τα παιδιά μου στο σχολείο ενθουσιάστηκαν κι εγώ πιο πολύ μαζί τους. Λένε πως μόνο όποιος καταφέρει να ζωγραφίσει όπως τα παιδιά μπορεί να μπει εύκολα και στο ψυχισμό τους.»
• Μαρία Ρόζα Παπαδημητροπούλου,
φιλόλογος
«Βαγγελιώ διάβασα μόλις το παραμύθι σου κ έχω ενθουσιαστεί!
Μου φαίνεται θεραπευτικό και ψυχαγωγικό για μικρούς και μεγάλους.
Επίσης μου φαίνεται εργαλείο δουλειάς για παιδαγωγούς, ψυχολόγους και συντονιστές ομάδας παίδων.
Είναι γεμάτο από τρυφερότητα, ενσυναίσθηση, ευαισθησία και χιούμορ!
Συγχαρητήρια!
Ελπίζω «το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι» να ταξιδέψει μακριά και να συναντήσει πολλά πολλά παιδάκια που θα θέλουν να το γνωρίσουν κ να γίνουν φίλοι.»