Να ζήσουμε στο χρόνο άχρονο που ζει το άτακτο αστεράκι!!!

Να ζήσουμε στο χρόνο άχρονο που ζει το άτακτο αστεράκι!!!

Ο ψυχιάτρος – συστημικός ψυχοθεραπευτής Παναγιώτης Χρυσός παρουσιάζει “Το άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι. Μία διαλεκτική ανάμεσα στη συγχώνευση και την εξατομίκευση.» στην κεντρική εκδήλωση στις 19 Δεκέμβρη 2017 στο Ηράκλειο.

« ¨Το άτακτο αστεράκι¨ είναι ένα παραμύθι, που διαβάζοντάς το μου θύμισε τον James Framo, τον Edward Bowlby, τον Carl Whitaker, τον Lyman Wynne, επιστήμονες όλοι και ερευνητές, που έχουν ασχοληθεί με την οικογενειακή θεραπεία και θα τόνιζα ότι το παραμύθι αυτό είναι ένα πραγματικό μάθημα για μένα και θα το χρησιμοποιήσω και σε μάθημα.
«Το άτακτο αστεράκι» φέρνει στο προσκήνιο ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης: Την ανάγκη να είσαι με τους άλλους, αυτό λέγεται στη γλώσσα μα συνένωση, και την ανάγκη να είσαι χωριστά, δηλαδή την ανάγκη για εξατομίκευση. Και οι δύο αυτές ανάγκες είναι δύο δυνάμεις βιολογικά καθορισμένες, που ακολουθούν τον άνθρωπο σε όλη την πορεία της ζωής του και βρίσκονται σε μια συνεχή εσωτερική διαπραγμάτευση.…
«Το άτακτο αστεράκι» όμως φαίνεται να ζει μέσα σε ένα χρόνο άχρονο. Μέσα λοιπόν σε ένα τέτοιο χρόνο άχρονο, η εμπειρία της ζωής παύει να είναι ένα ταξίδι ανάμεσα σε δύο σιδηροδρομικούς σταθμούς, με αναχώρηση από το σταθμό της γέννησής μας καθοδόν προς τον τελικό μας προορισμό, με τη ζωή μας να είναι το μήκος που απομένει στην τροχιά το χρόνου, πριν φτάσουμε στον τελευταίο σταθμό. Είναι σημαντικό να ζήσουμε στο χρόνο άχρονο, που ζει το άτακτο αστεράκι και όχι σε ένα χρόνο τρένων, που καταβροχθίζει το δρόμο μας με χιλιοστά!»

https://www.youtube.com/watch?v=rzUhcLLossA&t=385s

Comments are closed.